Ini merupakan filem Yasmin Ahmad yang ke-3 aku tonton di pawagam. Sememangnya hasil karya beliau tidak pernah menghampakan. Dan hari ini filem beliau telah mampu membuai perasaan aku, membuatkan aku 'banjir'. Sehinggakan sudah keluar dari pawagam, aku masih rasa tak puas melepaskan kesedihan dek pukulan jalan cerita dan gaya persembahan yang begitu menyentuh perasaan.
Aku amat mengagumi bakat pelakon yang membawa watak Hafiz itu, tampak begitu neutral. Begitu juga watak Mahesh dan ibunya. Lakonan tiga watak ini amat memberi kesan dihati aku. Jacklyn juga tidak kurang hebatnya, beliau tidak nampak kekok dan berjaya menghayati watak dengan baik.
Isu-isu yang diutarakan dalam jalan cerita ini adalah isu yang berlaku dikalangan masyarakat kebanyakan...
....kisah dugaan anak menjaga seorang ibu yang sakit,sedang beliau sendiri bergelut dengan tanggungjawab untuk menuntut ilmu
....kisah tentangan perhubungan antara lelaki dan perempuan atas dasar agama dan kaum
....kisah rakan seperjuangan yang cemburu dengan kejayaan kita
Semua isu-isu yang biasa, tetapi cara penyampaian beliau yang unik membuatkan watak itu terlalu dekat dihati kita. Maka ia lebih terkesan. Contoh, beliau tidak perlukan penggambaran di sekolah yang canggih untuk menjadikan jalan cerita itu gah, mungkin hanya 5% daripada masyarakat Malaysia yang bersekolah dibangunan seperti itu.Disebaliknya beliau telah memilih sebuah sekolah bangunan lama sebagai lokasi. Dinding batu koridor yang telah tertanggal cat, dewan sekolah yang terhasil daripada pemisah setiap kelas yang dibuka (fahamkah apa yang aku cuba gambarkan?), dan Kebanyakan kita dan anak-anak kecil sekarang masih menggunakan bangunan seperti itu, maka dengan cara ini kita akan berasa lebih dekat dengan cerita itu...
Bagi saya, filem beginilah yang mampu menaikkan martabat filem Malaysia. Saya tidak sabar menunggu filem Yasmin seterusnya !!
No comments:
Post a Comment